برنز
سینه پهن (Broad-breasted Bronze Turkeys) :
این نژاد مستقر شمال آمریکا بوده و حدود 500 سال پیش در مکزیک اهلی شده و در سال 1500 میلادی به اسپانیا برده شد و بعد از آن در اروپا شناخته شد . این نژاد اختصاصی سفره غذا توسعه و گسترش یافته هست . رنگ آن مشابه بوقلمون های وحشی است، البته اندازه و شکل این دو با یکدیگر گوناگون می باشد . براساس استاندارد انجمن طیور ایالات متحده وزن سن بلوغ جسمی این نژاد در نرها 36 پوند و در ماده ها 20 پوند گزارش گردیده میباشد . در 28 هفتگی بوقلمو ن های نر این نژاد به وزن 25 پوند می رسد . مانند نژاد سینه پهن سفید، به علت سنگینی وزن بلوغ، در این نژاد نیز ساخت مثل صرفا با راه تلقیح مصنوعی انجام می شود . البته نژاد برنز اصلاح نشده با منش طبیعی حاذق به ایجاد مثل می باشد . علت نامگذاری این نژاد رنگ غیر معمول بال و پر و پر آن میباشد که به چهره ترکیبی از رنگ های برنز و سبز بوده و در پیشرو فروغ آفتاب به چهره متالیک به حیث می رسد . این نژاد در شمال ایالات متحده رشد داده میشود . این دسته دارای سینه ای پهن بوده و برای ساخت مانند می بایست از تلقیح تصنعی و مصنوعی و دستگاه جوجه کشی استعمال نمود . از آنجایی که تولیدکنندگان تمایل دارند نژادهای با پر سفید را رویش دهند که پس از کشتار و لبریز کنی ظواهر لاشه در چهره جدا نشدن پرهای ریز مطلوب به نظر رسد . بدین ترتیب روز به روز از تعداد این دسته کاسته شده میباشد . در فیض امروزه این نژاد را با نژاد سفید بوقلمون عمده تلاقی داده و یا از آن برای سرگرمی و غیره استفاده می شود . ماشین جوجه کشی
از نظر ظاهر دوچندان شبیه بوقلمون وحشی آمریکای شمالی میباشد . بوقلمون های برنز در مقایسه با سایر مدل های بوقلمون اندکی آرام تر میباشند و این باعث میشود که به راحتی بتوان آن ها را در کنار خود حفظ نمود . رشد دهندگان این حیوان می گویند وقتی که شما وارد محل معاش بوقلمون های برنز می گردید آن ها به راحتی و بدون هراس برای اخذ طعام به شما نزدیک می شوند . مانند اکثر بوقلمون ها، بوقلمون های برنز نسبت به سوزوسرما و تغییرات آن بسیار با اهمیت می باشند و بایستی در قبال چنین قوانینی محفوظ نگه داشته شوند . اغلب خانواده های بوقلمون برنز به تیتر حیوان ها خانگی به فروش می رسند . پرهای آن ها رنگ سیاه مات داراست و لکه های قهوه ای متمایل به سبز بر روی آن ها در ذیل فروغ خورشید مثل رنگ های متالیک می درخشد . لبه دم بوقلمون برنز، بدور تا به دور نوار سفید رنگی دارد . در حالا حاضر دو مدل از بوقلمون های برنز وحشی و سینه پهن بخش اعظم با مقاصد تجاری ایجاد می شوند و ادله آن این است که سینه آن ها گوشت تقریبا زیادی داراست . بوقلمون های برنز به آمریکای شمالی تعلق دارا هستند . از حدود 500 سال پیشین قوم آزتک آن ها را به تیتر حیوان خانگی زمینه استعمال قرار می دادند . هر چند هر دو نوع بوقلمون های برنز در آمریکا کم یاب گردیده اند ولیکن بوقلمون سینه پهن اکثر مورد استفاده عموم قرار داراست . این نکته را نیز بایستی افزود که رویش سینه پهن ها بسیار خلل تر از مدل وحشی آن ها میباشد و برهان آن این میباشد که آن ها به برهان سینه پهنشان نمی توانند جفت گیری نمایند و نشر آن ها به فیس تلقیح تصنعی فیس میگیرد . تا سال 1960 بوقلمون های برنز، اکثر ترین بوقلمون هایی بودند که در ایالات متحده پرورش داده می شدند . بوقلمون های برنز نر را می توان با زایده گوشت ذیل گردنشان از بوقلمون های ماده تشخیص اعطا کرد .
اسلیت
(Slate) :
بوقلمون
اسلیت
رنگ این نوع خاکستری متمایل به آبی رنگ بوده و هیچ وقت به تیتر یک نوع معمولی پایدار وجود نداشته میباشد . در اکنون حاضر هم نسل آن منقرض گردیده میباشد . بر روی بدن این نوع گهگاه زمان ها نقاط و لکه هایی به رنگ سیاه چشم می شود . اندازه جثه این گونه مشابه جور سیاه (Black) می باشد .
سیاه
(Black) :
بوقلمون
سیاه
در این گونه رنگ تن سیاه بوده و رنگ پر و بال و لبریز آن سیاه متمایل به سبز می باشد . این نژاد در آمریکا پیروز نمیباشد . در حالی که در کشورهای اروپایی از اهمیت خاصی برخوردار بوده و زمینه توجه مصرف کنندگان است . این مدل در قسمت های شرق انگلیس و فرانسه با موفقیت رشد داده می شود . وزن مناسب این نوع در آمریکا برای مال نر یک ساله 22 پوند، مال نر بالغ 27 پوند و مال ماده بالغ 18 پوند و نیمچه تخمگذار 12 پوند گزارش گردیده میباشد .
ناراگنست
(Narragansett Turkeys) :
بوقلمون
ناراگنست
از لحاظ تاریخی منشا این نژاد نیوانگلند بوده متعلق به حوزه نارانگنست می باشد .
البته برخی ها منشا آن را فرنگی می داند و از کشورهای مکزیک و بخش مرکزی آمریکا می دانند
. شواهد باستان شناسی نشان داده میباشد که این نژاد هم از تلاقی مدل های وحشی بوقلمون به وجود آمده میباشد . در واقع در نصفه رویه پروسه تکاملی ایجاد نژاد برنز، این نژاد ساخت گردیده هست .
گفته میشود که در اوایل قرن 19 میلادی سویه های اروپایی (احتمالاً سیاه) با بوقلمون های وحشی حوزه نارانگنست تلاقی داده گردیده و این نژاد به وجود آمده هست . بعد از آن توسط آبراهام لینکلن یک جفت از این نژاد به آمریکا رسول شد . در سال 1874 میلادی این نژاد در ایالات متحده به ثبت رسید و استاندارد دریافت نمود . در سال 1930 میلادی این نژاد پس از نژادهای برنز و هلندی سفید، سومی نژاد همگانی در آمریکا شد . از سال 1952 میلادی میزان ایجاد و رواج این نژاد در مقایسه با نژاد برنز در آمریکا کاهش یافت . کیفیت تولید گوشت و تخم در این نژاد خوب می باشد .
رنگ تن این نژاد شبیه نژاد برنز است، با این تفاوت که به جای رنگ برنز، رنگ خاکستری درخشان و قهوهای در قسمتهای انتهایی تن دیده میشود .
این نژاد تحرک متعددی داشته اما در چهره آزاد بودن در چراگاه، از سالن پرورش بسیار دور نمی شود . همینطور ویژگی ها مادری و مراقبت از جوجه ها در این نژاد خوب میباشد . ساختاری مشابه نژاد برنز دارد . برتری این نژاد در مقدار بدن و بی سر و صدا بودن آن است . برای مصرف روزمره یک خانواده و میهمان یک قطعه بوقلمون این نژاد کافی می باشد . در حالی که نژاد برنز سینه پهن، صرفا برای استعمال در میهمانی های بلندمرتبه و پرجمعیت عمده مطلوب است .
رویال
پالم (Royal Palm Turkeys) :
بوقلمون
رویال پالم
فقط نژادی هست که برای صفت ولادت گوشت و سنگینی وزن بلوغ گزینش نشده میباشد . به طوری که وزن بوقلمون های جوان این نژاد در فرآورده نر 16 پوند و در محصول ماده 10 پوند میباشد و وزن بوقلمون های بالغ آن حداکثر در فرآورده نر 22 پوند و در مال ماده به 16 پوند می برسد . این نژاد به عنوان پرنده های زینتی به شمار می رود . رنگ استاندارد آن سیاه و سپید می باشد که ولی در رخ تلاقی آن با سایر نژادهای رنگ خطوط نیز تغییر تحول خواهد نمود . به لحاظ می برسد به علت تشابهات فراوان از لحاظ خصوصیات ظاهری، میان این نژاد و نارنگنست رابطه خویشاوندی وجود داشته باشد .
بوربون
قرمز رنگ (Bourbon Red) :
بوقلمون
بوربون قرمز
این نژاد از تعیین در واریته جرسی باف در ایالت پنسیلوانیای آمریکا برای داشتن رنگ تیره خیس به وجود آمده میباشد . آنگاه در ایالت کنتاکی اصلاح نژاد شده و گسترش یافته میباشد . به طوری که حتی به نام نژاد کنتاکی قرمز رنگ نیز خوانده می شود . تمامی ادعاها در مورد این که این نژاد ابتدا به چهره وحشی وجود داشته است، مردود میباشد . این نژاد در سال 1909 در آمریکا به ثبت رسیده و استاندارد انجمن طیور را اخذ نمود . وزن سن بلوغ محصول نر این نژاد 33 پوند و محصول ماده آن 18 پوند میباشد . از زیاد ترین بوقلمون های باقیمانده از دیر باز به شمار می رود . به طوری که 33 درصد از مزارع حفظ و مراقبت بوقلمون های تاریخی ایالات متحده را به خویش اختصاص می دهد .
هلندی
سپید (White Holand) :