دستگاه جوجه کشی و ماشین جوجه کشی

بازرسی پیش از کشتار پرنده ها در محل کشتار گاه واجد بعضی از مشکل ها می باشد و بهتر میباشد این امر در محل مرغداری انجام پذیرد . موقعیت عمومی مرغ ها مشتمل بر رنگ پریدگی، چرت زدن ، نشستن یا خوابیدن ، کشیدگی گردن ،وجود اسهال ، واضح و یا کدر بودن پرها ، وضعیت تاج و ریش ، چشمها , پلکها , منقار , مفاصل , ایراد در جنبش ، فلجی , وضعیت تغذیه و هر جور مورد ها غیر طبیعی در شرایط پرندگان داخل تالار رویش و پیشین از توشه گیر ی باید بطور بی نقص مسئله معاینه و چک قرار گیرد .
در دوران انتقال به کشتار گاه به دلیل این که پرندگان در باکس های منحصربه‌فرد حمل قرار دارند , از این رو تنها یک بازرسی سطحی از موقعیت همگانی آنها انجام می شود . معاینه طیور در کشتار گاه می بایست زمانی که پرنده ها به قلابها آویزان شده اند و پیشین از عملیات خونگیری انجام پذیرد . تصویب معاینات پیش از کشتار اجباری بوده و باید مشتمل بر ساعت و تاریخ بازرسی، شماره اتومبیل ، نوع و تعداد کل طیوران و همینطور نام مالک ,محل و آدرس مرغداری باشد .  ماشین جوجه کشی
هدف ها دارای اهمیت از معاینات پیش از کشتار شامل انتخاب شرایط عمومی پرندگان و هم ثابت وجود بیماری و یا شرایطی هست که نیاز به انجام اقدامات ویژه از قبیل جداسازی پرنده ها مریض ، تاخیر در کشتار و تنظیم سرعت خط کشتار, دارا هستند . در شرایط آب و هوایی خاص، پرندگان نیاز به ذبح فوری دارا هستند . در فصل‌تابستان تغییر‌و تحول یکنواخت هوا در ماشین حمل و یا این که محل انتظار میباید رعایت شود .
در موردها مربوط بیماریهای قابل گزارش از قبیل آنفلوآنزای طیور و یا نیوکاسل باید مقامات سازمان دامپزشکی را باخبر نمود و کلیه داده ها مسئله نیاز تصویب گردد . بعضی از بیماریها دارای علائمی یکسان در بازرسی پیش و پس از کشتار هستند و انجام تشخیص تفریقی در چنین مواردی تماما لازم هست . معاینات پس از کشتار در طیور شامل تکنیک های مورد استعمال در بازرسی جنازه و نیز معاینه احشا می باشد .
بازرسی جنازه شامل مشاهده ، ملامسه و بو کشیدن می باشد . رنگ ، صورت و یکنواختی اندام و بافتها می باید بصورت انفرادی ویا بطور کلی مسئله مشاهده قرار گیرد . رنگ جنازه طیور بستگی به سن ، متاع ، تغذیه و دمای اسکالدر در طی کشتار دارااست . لاشه ها بر اساس نوع پرنده از ? یا این که ? نقطه میباید معلق شوند . دستگاه گوارش ، کبد ، طحال و قلب میباید برای معاینه ظاهری و ملامسه در معرض روءیت کرد قرار بگیرند . یک بازرس گوشت طیور میباید توانا به مشاهده درون لاشه و انتخاب هر دسته ضایعه پاتولوژیک از قبیل تورم کیسه های هوایی ، پریتونیت ، تورم مجرای تخم بر(سالپنژیت) و غیره باشد . آلودگی با مدفوع و صفرا هم می بایست مورد مشاهده قرار گیرد . طی معاینات احشا و جنازه می بایست از هر دو دست به کار گیری گردد . ضایعات خارجی بر روی لاشه دربرگیرنده تورم سینوسها ، ترشحات بینی و چشم (در چهره موجود بودن سر) ، ضایعات پوست و مفاصل میباید مورد توجه قرار گیرند .
قضاوت
: در موردها تشخیص بیماریهای نیوکاسل ، لیستریوز ،پسیتاکوز، سالمونلوز ، هاری(بندرت در طیور مشاهده می شود ), آسپرژیلوس ، سرسیاه ، CRD ،لکوز ، آبله ، کلی باسیلوز ، توکسوپلاسموز ، و سل امر منع کشتار صادر و مرغها معدوم می شوند . و در صورت تشخیص باکتریمی ، ویرمی ،سپتی سمی, آسیت, تومورها و آبسه های متعدد, ضایعات توسعه یافته انگلی در عضلات, کشتار در وضعیت مرگ ,تغییرات شایان دقت در رنگ و عطر , کثیف بودن جنازه به نحوی که با فشار آب بر طرف نشود, کل پرنده کشتار گردیده غیر قابل مصرف می‌باشد . ضایعات موضعی از قبیل تومورها و آلودگی ها انگلی و آبسههایی که محدود باشند, می بایستی به وسیله بازرس تصحیح شوند . به هر ترتیب قضاوت آخری جنازه می بایستی به وسیله پزشک معالج دامپزشک چهره پذیرد . ضبط لاشه به طور معمول به برهان ضایعات پاتولوژیک و غیر پاتولوژیک و همچنین عارضه ها زیبا شناختی انجام می شود .